Een aantal van onze meest basale vaardigheden leren wij door te doen. Lopen, praten, fietsen, zwemmen leren we niet door eerst alle stappen uit ons hoofd te leren en het principe achter de vaardigheden te begrijpen om vervolgens vloeiend een taal te spreken of op te staan en weg te lopen. We beginnen gewoon en bemerken dat het ons steeds beter af gaat.

Door te doen, ervaren we welke dingen we leuk vinden, die ons goed af gaan en waar we een goed gevoel van krijgen. En ook ervaren we welke dingen we niet leuk vinden, die ons pijn doen en waar we moeite mee hebben. Al deze ervaringen slaan we op in ons geheugen. Maar er gebeurt nog iets. De ervaring wordt ook opgeslagen in ons lijf.

Ondanks dat mensen uitgerust zijn met een bepaalde denk- en geheugencapaciteit, vertonen ons lijf en ons brein nog steeds primaire reacties zoals we die ook bij dieren zien. Deze primaire reacties zijn vluchten, vechten of bevriezen. In bedreigende situaties bereidt ons lijf (of we nu willen of niet) ons voor op een van deze reacties. Daarnaast is het voor zoogdieren van belang om bij de kudde te blijven. We passen ons gedrag instinctief aan om te voorkomen dat we buiten de groep vallen.

Het verschil tussen mensen en dieren is echter dat dieren de voorbereidende reacties voor het vluchten, vechten of bevriezen letterlijk van zich af schudden op het moment dat het gevaar geweken is. Bekijk hiervoor eens het volgende filmpje: https://youtu.be/Ox7Uj2pw-80

Wij mensen, met onze denk- en geheugencapaciteit, blijven echter continu alert op mogelijk nieuw gevaar. Wij kunnen niet zoals de impala in het filmpje weghuppelen en een paar meter verderop weer gras gaan eten. Door steeds rekening te houden met de mogelijkheid dat het gevaar terug kan keren, blijft ons lijf op de achtergrond in een continue voorbereidende staat om te vluchten, vechten of bevriezen. Daarnaast passen wij ons gedrag steeds aan om in de buurt te kunnen blijven van onze naaste verzorgers/beschermers.

Naar mate we opgroeien verandert er van alles. We leren de wereld om ons heen steeds beter kennen. Op basis van onze gevoelens en met behulp van onze denkcapaciteit kunnen we eventuele dreiging per situatie beter inschatten. In ons lijf sluimeren echter nog de voorbereidende reacties die ons jaren geleden uitkomst brachten op momenten dat we ons onveilig en bedreigd voelden. Ons lijflijke/fysieke geheugen reageert nog net als toen. 

Op basis van wat ons lijf doet, vertonen we gedrag. Ons lijf zit zo ingenieus in elkaar dat de reactie (de emotie) veel sneller is dan de gedachten en gevoelens waar we ons een fractie later van bewust worden. Het gedrag komt dan al tot uiting waar we later (of misschien wel helemaal niet) van bedenken: ‘oh…die reactie was helemaal niet nodig’.

Al onze oefeningen en uitdagingen zijn erop gericht om te ontdekken wie reageert. Welke reactie laat je lijf zien. Is dat een reactie die nu toepasselijk is of is het de reactie van een jongere versie van jezelf, die zich klaar maakt om te vechten of te vluchten, of die juist hard z’n best doet om bij de groep te horen. 

Onze uitdagingen zijn spannend en confronterend en vragen een focus op je lijf. Wij voorkomen dat je verzandt in denken. Zonder diep te graven in je verleden of uitgebreid in gesprek te gaan over de dingen waar je last van hebt, kijken wij naar wat er met je gebeurt op het moment dat je met ons een uitdaging aan gaat.

We nodigen je uit om te stoppen met denken en te ervaren wat er in je lijf gebeurt. Op deze manier maak je kennis met oude, automatische reacties in je lijf. Wil je wegrennen? Ga je vechten? Val je stil? Onze deelnemers ervaren dat het heilzaam is om te ontdekken vanuit welk perspectief ze reageren. Ze leren hun lijf en daarmee zichzelf weer een beetje beter kennen. 

Wij creëren vervolgens een veilige setting waarin je kunt spelen en kunt ontdekken wat je lijf allemaal kan. Zo bouw je nieuwe herinneringen op in je lijf, die passen bij wie je nu bent!